موتورسیکلت یک خاصیت عجیبی دارد. وقتی سوار موتور می‌شوی، ناخودآگاه دوست داری آواز بخوانی یا داد بزنی. چرایش را نمی‌دانم، ولی این خاصیت موتور است و نمی‌توانی برایش کاری بکنی.
یک ویژگی خاص هم دارد هیأت‌های مذهبی. اینکه آدم در عین حال محبت به اهل بیت سلام‌الله اجمعین (تولی) دلش می‌خواهد دشمنان اهل بیت را هم لعنت کند (تبری). اما مدتی است این ویژگی یک‌طور دیگری شده. بعضی‌ها به محض اینکه پا می‌گذارند توی هیأت، عوض رقیق‌القلب شدن، عصبانی می‌شوند و با هرکس و هرچیز که مشکل دارند، به شدت مطرح می‌کنند.
تا جایی که ما یادمان می‌آید، معمولاً وعاظ جماعتی از این دست را لعن و نفرین می‌کردند: سنان بن انس، حکیم بن طفیل سنبسی، زیدبن ورقاء، ابوعبیده جراح، حرمله بن کاهل اسدی، ازرق شامی، اسحق بن حویه‌حزرمی، اخنث بن مرثد، عمروبن صبیح صیداوی، رجاء بن منقذعبدی، سالم بن خیثمه جعفی، واحظ بن ناعم، صالح بن وهب جعفی، هانی‌بن ثبیت حزرمی، اسیدبن‌مالک، عمربن سعد، شمربن‌ذی‌الجوشن، خولی بن‌یزید اصبحی، عبدالله بن عروه‌خثعمی، محمدبن اشعث قیس کندی، اسماءبن‌خارجه، شبث بن ربعی، شخصی ملعون موسوم به ساربان، موکلین آب فرات و غیره...
خلاصه همه جورش را دیده بودیم، الا فحش و فضیحت به صداوسیما و مسئولان آن. آن هم از جانب چه کسی؟ مشاور رئیس‌جمهور در امور روحانیت! آن هم چرا؟ به خاطر برگزاری مناظره‌های تلویزیونی!
خبر ماجرا در همین «خبرآنلاین» به نقل از ایرنا آمده بود که حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر سقای بی‌ریا در یکی از هیآت مذهبی قم مباحثی مطرح کرده‌اند که چکیده برخی از رئوس آنها را معروض می‌دارم و ارتجالاً یک شرح مختصری هم قلمی خواهم کرد.
مشاور رئیس‌جمهور در امور روحانیت: «مدیران صداوسیما به افرادی که به روی انقلاب و نظام شمشیر کشیده‌اند و همچنان بر طبل ابطال انتخابات می‌کوبند، اجازه می‌دهند با استفاده از آنتن صداوسیما، از کارشان دفاع کنند.» «مدیران صداوسیما و رسانه‌ها از خدا بترسند و از ازخدابی‌خبران اطاعت نکنند.»
1- یک اختلافی در مملکت پیش آمده و بنابراین است که مخالفان و موافقان نظرشان را بگویند تا ابهامات برطرف شود. تاجایی هم که بنده مناظره‌ها را دیده‌ام، کسی با گرز و شمشیر و خنجر و نیزه نیامده بوده، این کجایش اشکال دارد؟
2- چکار کند صداوسیما؟ خوب است مثل پنج‌شنبه دو نفر موافق را بیاورد با هم مناظره کنند که تازه با مجری بشوند سه نفر موافق؟
3- آیا ایشان می‌داند که اساساً «مناظره» مصدر باب مفاعله است از ریشه «نظر» به معنای گفتن نظر هر دو طرف؟ باور کنید این را در «امثله و صرف میر» که از رسالات ابتدایی «جامع‌المقدمات» است درس می‌دهند.
4- مناظره که هیچ، دادگاه هم که باشد یک فرصت دفاع آخر به متهم می‌دهند، حالا چه از خدا باخبر باشد، چه از خدا بی‌خبر.
5- مدیران صداوسیما از ازخدابی‌خبران اطاعت نمی‌کنند. آنها از مدیر شبکه‌ها و مدیر شبکه‌ها از رئیس صداوسیما اطاعت می‌کنند. شما می‌دانید رئیس صداوسیما منصوب چه کسی است یا این را هم مثل «امثله و صرف میر» بگویم؟
6- نمی‌دانم چه اوضاع و احوالی شده که آدم مجبور است برای بعضی‌ها از بدیهیات بگوید. درست مثل اینکه مجبور باشی برای رئیس یک کارخانه خودروسازی از اختراع چرخ توضیح بدهی تا به صنعت خودرو در عصر حاضر برسی.
ناصر سقای بی‌ریا: «نمی‌دانم چه کسانی در صداوسیما به برخی افراد اجازه می‌دهند تا چهره زشت خود را بازسازی کنند.»
1- من نمی‌دانم چرا این‌قدر ندانستن عزیز شده این روزها.
2- اما چیزی که می‌دانم این است که اگر چیزی را نمی‌دانم، درباره‌اش اظهارنظر نکنم.
3- تا جایی که می‌دانم این وظیفه گریمورهاست. برای آن که آقای سقای بی‌ریا هم بهتر بدانند عرض می‌کنم که گریمور به کسانی می‌گویند که دیگران را گریم می‌کنند. یعنی یک چیزهای رنگی‌ای به صورت دیگران می‌مالند که خوشگل به نظر بیایند.
4- آیا آقای سقای بی‌ریا می‌دانند که اساساً صداوسیما قبل از انتخابات و در ایام تبلیغات انتخاباتی هم وجود داشته و چگونه عمل می‌کرده یا فکر می‌کنند صداوسیما یک چیزی است که از غرب آمده تا ارزش‌ها را از بین ببرد و دولت را تضعیف کند؟
مشاور رئیس‌جمهور در امور روحانیت: «اکبر گنجی خود را ایدئولوگ جنبش سبز معرفی کرده و در رسانه‌های دشمنان، خدا را زیر سؤال می‌برد و سپس منکر وجود امام زمان (عج) می‌شود.»
1- اکبر گنجی هرچه بگوید، شما باور می‌کنید؟ حالا او بگوید ایدئولوگ است، شنونده باید عاقل باشد.
2- بنده و شما حتماً تا به حال کلی آدم شیرین‌عقل دیده‌ایم که خودشان را دکتر و مهندس خطاب می‌کنند. مگر حرفشان را باور می‌کنیم؟ مگر خانه‌مان را می‌دهیم آنها بسازند یا قلبمان را می‌دهیم آنها عمل کنند؟
3- مگر وقتی اسلام‌شناس برجسته، اسفندیار رحیم‌مشایی که محمود احمدی‌نژاد اظهار امیدواری کرد که او رئیس‌جمهور یازدهم بشود و احمدی‌نژاد بشود معاون اولش، عملکرد حضرت نوح (ع) را در ایجاد عدل زیر سؤال برد، کسی حرفش را قبول کرد؟
شهرام شکیبا
